Ciosy proste

Są one najczęściej stosowanymi ciosami z wielu powodów. Należą do nich między innymi szybkość, dokładność, łatwość wykonania oraz praktyczność. Generalnie wykorzystuje się je podczas walki z dystansu, gdyż wtedy są najbardziej skuteczne, jednak podczas walki w półdystansie daje się je zadawać przy użyciu zgiętej ręki.

Z racji ich szybkości i łatwości wykonania wykorzystuje się je jako kontrciosy, oraz do stopowania ataków przeciwnika i nie dopuszczania go do siebie. Ciosy proste są absolutną podstawą boksu, dlatego też rozpoczynając szkolenie należy rozpocząć właśnie od nich. Pomaga to potem w opanowaniu techniki reszty ciosów, oraz zrozumieniu zasad walki na dystans.

Lewy prosty w głowę

Jest to najpopularniejszy cios, z racji krótkiej drogi do przebycia oraz szybkości i celności jest on bardzo praktyczny. Można go wykorzystywać do otwierania gardy, przygotowywania ataku, utrzymywania dystansu, przerywania akcji przeciwnika, oraz utrzymywania inicjatywy w swoich rękach. Ciosy te są bardzo skuteczne jako kontrciosy i dobrze opanowane niezwykle utrudniają przeciwnikowi przeprowadzenie jakiejkolwiek akcji ofensywnej. Są też one względnie bezpieczne, gdyż wykonuje się je z dużej odległości, a skręt tułowia w prawo chroni boksera przed większością ciosów przeciwnika.

Wykonuje się go bezpośrednio z pozycji bokserskiej, wybierając odpowiedni moment do wyprowadzenia uderzenia szybko i ostro. Podczas wykonywania ciosu należy zwrócić uwagę na odpowiednie przemieszczanie masy. Na początku powinna ona być rozłożona na obie nogi, lub lekko przesunięta na prawą nogę. Odbijając się prawą nogą bokser przemieszcza się w kierunku przeciwnika, lewa wykonuje szybki krok w przód tuż nad ziemią. Nadaje to ruchowi, oraz samemu uderzeniu większą dynamikę. W tym samym czasie następuje skręt tułowia, oraz wyprowadzana jest lewa ręka, szybkim ruchem po linii prostej, pięścią kierując się w cel. Złożenie tych wszystkich ruchów znacznie zwiększa ostrość ciosu. W momencie uderzenia pięść powinna tworzyć z podłożem kąt około 45 stopni. Ciężar ciała powinien być przeniesiony na lewą nogę, co zatrzymuje dalszy ruch ciała naprzód oraz zapobiega utracie równowagi. Prawa noga powinna powrócić do lewej posuwistym ruchem na odległość odpowiednią dla zachowania stabilności. Prawa ręka zasłania pięścią szczękę i podbródek, a łokciem tułów, jednak dla zwiększenia skuteczności obrony należy zasłaniać podbródek również lewym barkiem.

Lewy prosty na tułów

Wykonuje się go jednocześnie pochylając tułów naprzód i w prawo, co chroni głowę przed kontrciosami przeciwnika. Podczas ataku lewym prostym na tułów należy wykonać długi krok lewą nogą w kierunku przeciwnika, wzmacniając oraz przyspieszając ruch podsunięciem prawej nogi. Wtedy następuje jednoczesny ruch lewej ręki oraz skręt tułowia. Głowa powinna być pochylona, przyklejona do lewego barku. Prawa ręka chroni pięścią szczękę i podbródek, jednocześnie pozostając w gotowości do zadania ciosu. Podczas wykonywania tego ciosu należy zwracać szczególną uwagę na zachowanie równowagi. Dlatego też lewa noga powinna w odpowiednim momencie powstrzymać dalszy ruch ciała do przodu. Prawą nogę należy podciągnąć do odpowiedniej odległości dla zachowania stabilności.

Prawy prosty w głowę

Jest to jeden z najsilniejszych ciosów, gdyż wykorzystuje on jednocześnie pełny skręt tułowia, odbicie nogi oraz masę boksera. Nie jest on jednak tak łatwy do wyprowadzenia i trafienia w cel, z racji większej odległości do pokonania. Dlatego też aby miał on szansę osiągnąć cel, musi być on uprzedzony kilkoma ciosami lewej ręki, które spowodują lukę w obronie przeciwnika. Przy zadawaniu ciosu należy najpierw obliczyć odpowiedni dystans, a potem pokonać go wykonując krok naprzód. Pierwsza idzie lewa noga, za którą podąża noga prawa. W tym samym momencie prawa ręka szybko wysuwa się naprzód, pięścią w cel, równocześnie ze skrętem tułowia. Przed kontrciosami przeciwnika chroni w tym czasie lewa ręka oraz prawy bark. Po wykonaniu ciosu należy jak najszybciej powrócić do pozycji bokserskiej, gdyż tułów jest w dużej mierze odkryty i podatny na ciosy prawej ręki przeciwnika.

Prawy prosty na tułów

Stosuje się go jako cios atakujący dopiero po wykorzystaniu lewej ręki, lub jako kontrcios bezpośredni. Zadaje się go podobnie do ciosu w głowę, lecz ze znaczniejszym pochyleniem tułowia i przeniesieniem masy, na wysuniętą w przód i lewo nogę. Sam tułów wykonuje skręt w lewo, w tym samym czasie prawa ręka wykonuje ruch po linii prostej pięścią w cel. Lewa ręka oraz prawy bark chronią podbródek. W momencie zadawania ciosu lewa noga powinna być ugięta w stawie kolanowym i opierać się o podłogę przednią częścią stopy. Pozwala to na zachowanie równowagi i stabilności. W odróżnieniu od lewego na tułów, który nie jest zbyt skuteczny w ataku, cios wykonywany prawą ręką ma dużo większą siłę.