Ciosy z dołu

Wykonuje się je zgiętą w łokciu ręką, będąc w półdystansie. Nadają się one do użycia zarówno jako ciosy atakujące(ale nie jako rozpoczynające atak), jak i jako kontrciosy.

W czasie ataku należy wykorzystywać ten cios w momencie gdy przeciwnik jest pochylony do przodu. W pozostałych wypadkach stosowanie tego uderzenia jest ryzykowne, gdyż łatwo jest „nadziać się” na kontrę. Wykonuje się go zasadniczo poprzez skręt tułowia i nagłe wyprostowanie ciała, z niewielkim (bądź bez) ruchem ręki. Druga ręka osłania głowę i tułów przed atakami przeciwnika.

Lewy podbródkowy

Zadaje się go wówczas, gdy przeciwnik jest wychylony do przodu. Podczas zadawania ciosu bokser przesuwa ciężar ciała na lewą nogę, a potem obraca tułów w prawo, prostując go w tym samym czasie. Ręka którą zadaje cios powinna być ugięta w stawie łokciowym tworząc kąt ostry, wykonując uderzenie po linii prostej pięścią skierowaną ku celowi, z palcami skierowanymi ku sobie. Prawa ręka zabezpiecza podbródek i tułowie. Wzmocnienie siły ciosu następuje w wyniku skrętu i wyprostu tułowia, oraz odpowiedniego przeniesienia masy połączonego z odbiciem prawej nogi.

Lewy z dołu na tułów

W przeciwieństwie do reszty ciosów z dołu, można go w pełni wykorzystywać w ataku, gdyż łatwo jest nim trafić przeciwnika, zmuszając go uprzednio do podniesienia gardy, lub markując cios na głowę, a potem gwałtownie zmieniając jego kierunek. Cios ten wykonuje się tak samo jak w wypadku ataku na głowę, różny jest tylko jego kierunek i cel. Dynamika ciosu rośnie wraz ze zbliżaniem się do celu, a w momencie uderzenia kończy się gwałtownym szarpnięciem, będącym efektem pracy mięśni całego ciała, począwszy od nóg, przez brzuch i tułów, na ręce skończywszy, jednak wtedy wszystkie mięśnie powinny być już rozluźnione.

Prawy podbródkowy

Wykorzystuje się go jako kontrę w wypadku gdy przeciwnik próbuje zaatakować swoją prawą, lub jako cios atakujący w momencie gdy przeciwnik jest pochylony do przodu, a lewa ręka nie stoi na drodze do celu. Podczas uderzenia przenosi się ciężar ciała na lewą nogę, wykonując jednocześnie skręt i wyprostowanie tułowia. Przed zadaniem ciosu należy wytworzyć sobie dogodną sytuację do wykonania go, przy pomocy lewej ręki otwierając gardę przeciwnika lub odwracając jego uwagę. Podczas wykonywania ciosu nogi prostują się, tułów skręca się z prawej strony na lewo i prostuje, a przedramię porusza się w kierunku pionowym, z pięścią skierowaną do celu, palcami ku sobie. Druga ręka w tym czasie chroni szczękę i tułów. Do nadania uderzeniu siły i szybkości wykorzystuje się odpowiednie przeniesienie masy, skręt i wyprostowanie ciała, ruch ramienia, wyprost nóg oraz odbicie.

Prawy z dołu na tułów

Jest on możliwy do wykonania jedynie wtedy, gdy przeciwnik uniesie nieco lewą rękę, odsłaniając tułów. Bez tego trudno jest go dosięgnąć, a poza tym istnieje ryzyko „nadziania się” na jego łokieć, co może spowodować kontuzję ręki. Ruch ciała przy tym ciosie jest podobny do tego zadawanego w głowę, z tym że ręka idzie po innej linii i w innym kierunku. Lewa ręka osłania w tym czasie podbródek oraz tułów.