Dystanse w boksie

W boksie rozróżniamy dwa dystanse: dystans i półdystans. Różnią się one warunkami walki, zarówno sposobem ataku jak i obrony, więc znajomość obu z nich należy do podstawowych umiejętności boksera.

Dystans

Dystans jest technicznie łatwiejszy, dlatego też początkujący bokserzy zaczynają uczyć się działając właśnie w nim. Jest to odległość, z której po wykonaniu pojedynczego kroku bokser jest w stanie dosięgnąć przeciwnika ciosem. Kontrolowanie dystansu w trakcie walki jest trudnym nawykiem, który można nabyć jedynie podczas sparingów i ćwiczeń, jednak opanowanie tej umiejętności jest niezwykle przydatne. Pozwala ona na dużo skuteczniejsze akcje ofensywne, jak i defensywne, daje możliwość zadawania precyzyjnych ciosów z odpowiednią siłą. W walce na dystans główną rolę spełnia lewa ręka, która rozpoczyna atak, markuje ciosy(zmyłki) i tworzy sytuacje dogodne do użycia prawej ręki, oraz w razie potrzeby powstrzymuje akcje przeciwnika.

Prawa ręka, z racji swojej siły oraz zasięgu służy jedynie do zadawania decydujących ciosów, w czasie gdy garda przeciwnika jest rozbita lub niepełna(tj. powstały w niej luki odpowiednie do zadania ciosu). Walkę w dystansie wykorzystuje się do zdobywania punktów, nie dopuszczając przeciwnika do bezpośredniego starcia, dlatego stosują ją bokserzy posiadający przewagę w szybkości i zasięgu ramion. Jest ona też dla nich bezpieczniejsza, gdyż łatwiej obronić się przed ciosami zadawanymi z dystansu. Każdy bokser ma indywidualny dla siebie odpowiedni dystans, uzależniony od wielu czynników takich jak długość ramion, wzrost, długość kroku, oraz szybkość i zdolność obliczania odległości.

Półdystans

Jest to odległość w której przeciwnicy są w stanie zadawać ciosy bez wykonywania kroku naprzód. Jest on trudniejszy technicznie, gdyż znacznie zmienia warunki walki. Praktycznie niemożliwe jest w nim uniknięcie wszystkich ciosów, zwłaszcza że tempo walki jest o wiele większe, a ciosy szybsze i ostrzejsze niż w walce na dystans. Walka w półdystansie wymaga od bokserów większej koncentracji, gdyż wszystko dzieje się znacznie szybciej i trzeba wybrać odpowiedni moment do zadania ciosu oraz obrony. Jest ona także bardziej statyczna, gdyż przeciwnicy nie poruszają się na nogach tak bardzo jak w przypadku walki na dystans. Czyni to półdystans znacznie bardziej dogodnym do nawiązania walki; bokserzy mogą wtedy używać obu rąk, nie powodując przerw pomiędzy ciosami. Dlatego też półdystans stosowany jest z powodzeniem przez bokserów o krótszym zasięgu, lecz większej sile ciosu i wytrzymałości(walka w półdystansie jest bardziej męcząca). W walce na półdystans znacznie bardziej istotne jest obliczanie odległości, gdyż niedokładność i niedbalstwo mogą doprowadzić do zderzenia się głowami, i kontuzji (np. pęknięcie łuku brwiowego). W boksie zakazane jest wysuwanie do głowy poza linię pionową, poprowadzoną w górę od czubków palców stopy wysuniętej naprzód, mające na celu ograniczenie właśnie tego rodzaju incydentów. Reguły boksu zakazują również opierania się o siebie głowami podczas walki w zwarciu, popychania się, trzymania rąk oraz uderzania za boczną częścią tułowia przeciwnika. Zaistnienie ich zmieniło technikę oraz taktykę walki na krótkim dystansie i miało znaczenie podczas walki w zwarciu. Bokserzy znaleźli się dalej od siebie, co doprowadziło do zaniku podziału na półdystans i zwarcie. Podczas walki w półdystansie odległość kontrolowana jest poprzez ruchy tułowia, przemieszczanie ciężaru ciała oraz odchylenia i niewielkie kroki. Pozwala to na wykonywanie długich lub krótkich ciosów, których zasięg zależy od zgięcia ręki i ułożenia tułowia.