Kontrciosy

Zadaje się je podczas akcji ofensywnych przeciwnika, w celu ich przerwania lub zdezorganizowania. Każdy kontrcios powiązany jest z jakimś rodzajem obrony, pozwalającej na uniknięcie ataku przeciwnika i wyprowadzenie własnego ciosu.

Cios wykonywany z kontry jest inny niż ten wykonywany z pozycji bokserskiej, gdyż wynika on z zastosowanego uprzednio rodzaju obrony. W walce na półdystans jako kontrciosy wykorzystuje się jedynie krótkie ciosy proste, sierpowe oraz z dołu. Na tym dystansie walka toczy się znacznie szybciej. Większe tempo zadawania ciosów, oraz krótszy czas reakcji znacznie utrudniają bokserowi stosowanie kontrciosów, dlatego też powinien on być szczególnie skupiony i starać się odpowiednio przewidzieć zachowania przeciwnika. Powinien on wyrobić sobie pewne odruchy, które pozwalają mu zareagować błyskawicznie, i odpowiednio do zmieniającej się nieustannie sytuacji. Powinien też opanować odpowiednie obrony i przeciwdziałania stosowane podczas walki w półdystansie.

Rozróżniamy dwa rodzaje kontrciosów: „bezpośrednie” i „z obrony”.

Kontrciosy „bezpośrednie”

Kontrciosy „bezpośrednie” polegają na wyprzedzeniu akcji przeciwnika poprzez przewidzenie jego zamierzeń i podjęcie odpowiednich działań. Są one nagłe i niespodziewane, a poza tym wykorzystują pęd przeciwnika „nadziewającego się” na nie, co czyni je bardzo efektywnymi. Kontrciosy „bezpośrednie” mogą być połączone z prawie każdym rodzajem obrony. Odpowiednie ich opanowanie i wykorzystywanie pozwala bokserowi na kontrolowanie walki i zachowanie inicjatywy, poprzez przerywanie lub dezorganizowanie ataku przeciwnika. Chyba najefektywniejszym i najpraktyczniejszym kontrciosem „bezpośrednim” jest lewy prosty w głowę, gdyż zapewnia on dużą ochronę przed ciosami przeciwnika, a szybkość i łatwość wykonania pozwala na skuteczne przerwanie jego akcji ofensywnej.

Kontrciosy „z obrony”

Kontrciosami „z obrony” nazywamy te ciosy, które wykonuje się dopiero po wykonaniu obrony przed ciosem przeciwnika. Zadane w odpowiednim momencie są one prawie tak samo skuteczne jak kontrciosy „bezpośrednie”, i nieco łatwiejsze do wykonania. W czasie szkolenia przede wszystkim należy skupić się na nauce kontrciosów „z obrony”, gdyż są one bezpieczniejsze dla początkujących. Finałowa pozycja obrony powinna być dobrą bazą do przeprowadzenia ataku, wykonywanego w momencie gdy przeciwnik jest odsłonięty, zanim wróci do pozycji bokserskiej. Celem nauki kontrciosów jest wyćwiczenie jak najskuteczniejszych i jak najbardziej celowych rodzajów obron, oraz ciosów wykonywanych z ich pozycji końcowych. Wyrobienie sobie odpowiednich nawyków i odruchów znacznie zwiększa skuteczność kontrciosów. Dlatego też każdy bokser powinien sam dobrać do konkretnych rodzajów obrony najskuteczniejsze w jego wykonaniu ciosy i opanować je do perfekcji, tak aby wykonywać je automatycznie. Powinien on przy tym przewidywać jaki cios może wykonać jego przeciwnik jako następny, zadawany po pierwszym ciosie atakującym. Do sparaliżowania akcji ofensywnej przeciwnika może służyć kontrcios „bezpośredni” wyprzedzający jego działania, lub „z obrony”, wykonywany przed jego drugim ciosem. Dla przykładu broniąc się przed ciosem lewym prostym w tułów, należy spodziewać się drugiego ciosy skierowanego w głowę. Im szerszy jest wachlarz umiejętności boksera, tym bardziej różnorodną i skuteczniejszą taktykę jest on w stanie zastosować przeciw każdemu typowi przeciwnika.