Obrona w boksie część pierwsza

Obrona w boksie cz.1

Obrona poprzez blokowanie

Polega na nadstawieniu jakiejś części ciała(dłoni, przedramienia lub barku) na cios przeciwnika, zależnie od tego w które miejsce i jakim ciosem on uderza. Wystawiona w odpowiednim czasie ręka skutecznie broni boksera przed uderzeniami.

Jest ono wygodne przy obronie przed wszelkimi niezbyt silnymi ciosami przeciwnika wykonywanymi zarówno z dystansu jak i półdystansu. Przed ciosami prostymi z dystansu ustawia się jedynie prawą rękę, niezależnie od tego którą ręką atakuje przeciwnik. Lewa ręka powinna szykować się wtedy do kontrciosu. Prosty cios powstrzymuje się otwartą dłonią tuż przy podbródku, co stwarza dogodną pozycję do zadania kontry(w połączeniu ze skrętem tułowia). Należy przy tym wykonać ją możliwe jak najszybciej, nie pozwalając przeciwnikowi na jakąkolwiek reakcję i korzystając z tego że jest on częściowo odsłonięty. W czasie gdy przeciwnik atakuje prawym prostym w głowę nastawianie ręki w celu zablokowania ciosu i wyprowadzenia kontry jest bezsensowne. Znacznie lepiej jest wtedy nadstawić bark i przenieść ciężar ciała na prawą nogę, co zmniejszy siłę ciosu przeciwnika i sprawie że straci on równowagę.

Ciosy sierpowe wykonywane przy użyciu prawej ręki powinno blokować się za pomocą lewego barku i lewej dłoni, analogicznie jest z ciosami sierpowymi zadawanymi ręką lewą. Broniąc się przed ciosem sierpowym bokser unosi zgiętą w stawie łokciowym rękę ustawioną zewnętrzną częścią na nadchodzący cios. Ciosy zadawane z dołu w głowę powstrzymuje się poprzez wystawienie pod podbródek prawej ręki. Przy każdym bloku rękę „łapiącą” cios powinno się nadstawiać tuż przed jego dojściem do celu, co uniemożliwia przeciwnikowi zmianę jego kierunku, a tym samym zapewnia skuteczność obrony. Podstawową zaletą obrony poprzez blokowanie jest możliwość zadawanie kontrciosów drugą, wolną ręką oraz zachowanie odpowiedniego dystansu pozwalającego na tego typu akcję. W czasie w którym bokser wykonuje akcję defensywną powinien on także przygotowywać odpowiednią pozycję dogodną do zadania kontrciosu i wyprowadzić go jak najszybciej, dopóki przeciwnik jest odsłonięty. Cios ten powinien być dobrany odpowiednio do tego, które miejsce odsłonił przeciwnik i zadany właśnie w ten punkt.

Dolne partie ciała broni się ręką zgiętą w stawie łokciowym. Druga ręka w tym czasie powinna szykować się do kontry. Pozycja bokserska pozwala na łatwe i szybkie zmiany pomiędzy obroną głowy i tułowia, a także obrony przed konkretnymi ciosami na tułów. W czasie obrony przed ciosami sierpowymi ramiona powinny osłaniać boczne partie tułowia, a do obrony przed ciosami z dołu można przejść poprzez opuszczenie łokci w dół i zasłonienie centralnej partii tułowia. W czasie gdy jedna ręka blokuje cios, druga może wykonać kontrcios, w zależności od tego które miejsce odsłonił przeciwnik w czasie ataku. Podczas walki w półdystansie celowe jest osłanianie podbródka dłonią i osłanianie się barkami, co pozwala na bezproblemowe wykorzystanie drugiej ręki w ofensywie do zadawania szybkich ciosów. Obrona poprzez blokowanie jest szczególnie przydatna podczas ataku, w czasie gdy przeciwnik próbuje przerwać akcję wykonując kontrciosy.

rys 20

Obrona poprzez odchylenia

Polega ona na ruchu tułowia mającym na celu zejście z linii ciosu przeciwnika. Jest ona bardzo praktyczna, gdyż pozostawia obie ręce wolne i gotowe do ataku. Dlatego też znakomicie nadaje się do prowadzenia agresywnej walki, bazującej na częstych kontratakach. Odpowiednie opanowanie tego rodzaju obrony pozwala bokserowi na kontrolowanie walki, sprawiając że przeciwnik nie trafiając do celu traci równowagę i odsłania się, w chwili gdy on sam posiada obie ręce gotowe do zadania ciosu. W czasie odchylenia przed lewym prostym należy przemieścić głowę w prawo, uchodząc z linii ciosu, w taki sposób aby wciąż widzieć poczynania przeciwnika. Tułów powinien zostać pochylony w prawo i do przodu. W tym samym momencie może być szykowany kontrcios „bezpośredni” lewą ręką. Ciężar ciała przenosi się na prawą nogę, lekko ją uginając. Analogicznie jest w przypadku ciosu prostego zadawanego prawą ręką(z tym że wszystkie ruchy wykonuje się drugą częścią ciała i w drugim kierunku). Odchylenia stosuje się jedynie w wypadku ciosów w głowę, przed ciosami prostymi – na boki(przy czym zawsze lepiej jest zejść na stronę uniemożliwiającą zadanie ciosu drugą ręką), przed ciosami z dołu – w tył. W przypadku gdy samo odchylenie nie wystarcza do uniknięcia ciosu należy połączyć go z krokiem w odpowiednią stronę.

rys 21

Obrona poprzez zbicia

Zbicia wykorzystuje się tylko w wypadku, gdy przeciwnik wykonuje cios prosty, zmieniając kierunek jego ręki tak, aby nie dotarła ona do celu. Polega ono na uderzeniu dłonią w przedramię, łokieć, lub dłoń przeciwnika. Zbicia dzielą się na dwa rodzaje zależnie od kierunku w którym przemieszcza się ręka przeciwnika: wewnątrz i na zewnątrz. W czasie zbicia do wewnątrz ręka zbijająca cios uderza rękę przeciwnika od zewnątrz, otwartą częścią dłoni. W przypadku zbicia na zewnątrz ręka uderza od wewnątrz zewnętrzną częścią dłoni, czyli odwrotnie niż w przypadku zbicia wewnątrz. Podbicie ręki w górę(lub zbicie w dół) odbywa się tak samo jak w wypadku tych samych sposobów.

Generalnie zbicia wykonuje się ręką przeciwną do ręki przeciwnika(lewy prosty prawą ręką, prawy prosty lewą ręką), jednak w niektórych sytuacjach możliwe jest zbicie tą samą ręką którą przeciwnik wykonuje cios. Wtedy należy jednak koniecznie łączyć go z szybkim kontrciosem prostym w głowę, zadanym wolną ręką. Zbicie ręką różnoimienną ma jednak więcej zalet, gdyż pozwala na większą swobodę działań drugą ręką, dając jej możliwość do obrony przed ewentualnym drugim ciosem przeciwnika, lub wyprowadzenia kontrciosu, jego samego wyprowadzając równowagi oraz „skuwając” mu ręce.

W czasie zbicia do wewnątrz ciężar ciała można przemieszczać tak na lewą, jak i na prawą nogę, zależnie od odległości przeciwnika i tego, przy jakim ustawieniu kontrciosy są najbardziej skuteczne. Co prawda skręt ciała wykonywany w czasie zbicia do wewnątrz uniemożliwia zadanie kontrciosu „bezpośredniego”, lecz w zamian za to ustawia boksera w dobrej pozycji do wyprowadzenia kontry „z obrony”.

W sytuacji gdy zbijamy cios na zewnątrz, broniąca ręka uderza od wewnątrz w ramię przeciwnika przedramieniem tak, aby linia jego ciosu zmieniła się na tyle aby nie trafiła w cel. Równocześnie przez odbicie prawą nogą przenosi się ciężar ciała do przodu, opierając się na lewej nodze. Towarzyszy temu skręt tułowia i wyprowadzenie ciosu wolną ręką w odsłonięte miejsce na ciele przeciwnika. Skręt ten nie tylko zwiększa siłę ciosu, ale podnosi też szybkość i skuteczność samego zbicia, wyprowadzając przeciwnika z równowagi. Zbicie na zewnątrz jest technicznie bardziej skomplikowane od tego do wewnątrz, gdyż wymaga dużej precyzji ruchu ręki broniącej, oraz szybkiego, ostrego ciosu wolną ręką. Bez niego samo zbicie nie ma zbyt dużego sensu.

rys 22

Ocena: 5/5 (liczba głosów:1)