Obrona w boksie część druga

Obrona w boksie cz.2

Obrona poprzez uniki

Jest to podstawowa obrona przed silnymi ciosami sierpowymi w głowę. Polega ona na ochronie głowy poprzez nurkujący ruch tułowia(tzw. rotacja), schodząc z linii ciosu przeciwnika. Ruch odbywa się po półkolu, powinien być on możliwe jak najbardziej płynny i szybki.

Podczas wykonywania go bokser nie powinien tracić z oczu przeciwnika. Ruch ten kończy się „wynurzeniem”, czyli wyprostowaniem i powrotem do pozycji wyjściowej, tyle że „po drugiej stronie” ciosu.

W trakcie nauki obronę poprzez unik wykonuje się z pozycji bokserskiej. Ruch w dół i po łuku powinien być głęboki tylko na tyle, aby uniknąć ciosu i przemknąć pod nim, wyprostowując się po drugiej stronie. Należy przy tym uważać by głowa nie poruszała się w przód, gdyż istnieje wtedy ryzyko uderzenia nią przeciwnika, a jest to zabronione przez przepisy bokserskie. Unik powinien być efektem pracy całego ciała, powinien on też być szybki i dokładny. Szybkość otrzymuje się dzięki rozluźnieniu mięśni tułowia i nóg co powoduje opadanie ciała oraz natychmiastowe napięcie ich w momencie gdy ciało się prostuje. W trakcie wykonywania obrony bokser powinien zachować statyczność, aby móc bez problemu powrócić do pozycji bokserskiej, lub wyprowadzić kontrę. Kontrciosy zadawane są w trakcie(bezpośrednie) lub po wykonaniu(z obrony) uniku i można je zadawać zarówno w głowę jak i tułów.

rys 23

Obrona poprzez odejście

Polega ona na wyjściu poza zasięg ciosów przeciwnika w jednym, lub paru krokach, i nie różni się zbytnio od zwykłego poruszania się po ringu, z tym że podczas jej stosowania bokser musi poświęcić szczególną uwagę na obliczanie czasu i dystansu, gdyż jest on w stanie zagrożenia. Jej fundamentem jest lekkość, szybkość i ruchliwość nóg, które zapewniają płynną i skuteczną obronę, oraz pozwalają ustawić się w pozycji dogodnej do kontrataku „z obrony”. Odskok w tył stosuje się aby zwiększyć dystans dzielący nas od przeciwnika. Obrona ta, wykonana odpowiednio szybko skuteczna jest przeciw każdemu typowi ciosu, gdyż opuszcza jego zasięg. Zazwyczaj wystarczy wykonać jeden krok w tył, aby cios przeciwnika nie miał szans dosięgnąć celu. Obrona przez zejście polega na ruchu okrążającym przeciwnika, pozwalając na wyjście z pola rażenia jego ciosów. Służy ona nie tyle do uchronienia się przed konkretnym ciosem przeciwnika, ile do umknięcia przed następującej po nim serii przeciwnika. Dlatego też jest ona przydatna przede wszystkim w walce przeciwko silnym bokserom, preferującym walkę w półdystansie i próbującym „złapać” w nią przeciwników.

Obronę przez zejście można wykonać na 3 sposoby:

Sposób 1 – poprzez zwykły krok w lewo lub prawo. Po wykonaniu go bokser wraca do pozycji wyjściowej, tj. pozycji bokserskiej, podciągając nogę, która wykonała odbicie.

Sposób 2 – poprzez wykonanie kroku połączonego ze skrętem tułowia w stronę w którą go wykonujemy. W przypadku zejścia w prawo ciężar ciała przenosimy na prawą nogę, jednocześnie wykonując ruch tułowia w prawą stronę i lekko go skręcając. Zejście w lewo nie jest zbyt dobrym posunięciem, gdyż istnieje wtedy ryzyko trafienia drugim ciosem przeciwnika, jednak może być ono wykonane jeśli jest połączone z wykonaniem kontrciosu uprzedzającego ewentualny cios przeciwnika.

Sposób 3 – poprzez wykonanie nie kroku, a wypadu w bok, przy jednoczesnym skrętem tułowia w stronę w którą go wykonujemy. Jego faza końcowa pozwala potem na wykonanie kontrciosu „bezpośredniego” (np. lewy z dołu na tułów) lub „z obrony” (np. prawy sierpowy w głowę) W czasie zejścia w prawo wykonujemy duży krok prawą nogą, szybko przenosząc na nią masę ciała. Pomaga nam w tym odbicie lewą nogą. Po przeniesieniu masy ciała podsuwamy lewą nogę tak, aby zachować stateczną pozycję i przenosimy na nią część ciężaru ciała.

W przypadku gdy przeciwnik atakuje bardzo dynamicznie i gwałtownie, odejście w tył należy wykonywać przez zrobienie dwóch kroków – pierwszy do tyłu, a drugi w bok (najlepiej w stronę zewnętrzną w stosunku do wykonującej cios ręki przeciwnika). Uniemożliwia to przeciwnikowi wykonanie kolejnego ciosu, przerywając jego akcję ofensywną, a broniącemu się daje z kolei pozycję dogodną do zadania kontrciosu „z obrony” i rozpoczęcia kontrataku.

rys 24

Łączenie typów obron

Cechą prawdziwego mistrza jest niewątpliwie umiejętność dobierania w łatwy, szybki i niezawodny sposób odpowiedniego rodzaju obron oraz łączenia ich w różne kombinacje. Czyni on to w sposób uporządkowany, logiczny i maksymalnie celowy, co ma wpływ na skuteczność jego akcji defensywnych. O ile początkujący bokser broni się na ogół w sposób przypadkowy, wykorzystując któryś ze sposobów obrony, o tyle mistrz boksu potrafi dobrać najbardziej efektywny i ekonomiczny sposób obrony, pozwalający mu na zachowanie szerokiego zakresu możliwości taktycznych. Sprawia to, że jego obrona wygląda na niewymuszoną i bardzo naturalną, będąc zarazem bardzo skuteczną. W czasie szkolenia, po opanowaniu podstawowych rodzajów obrony początkujący bokserzy powinni próbować i uczyć się różnych kombinacji, pozwalających na jeszcze większą efektywność działań defensywnych. Dla przykładu obrona przez odchylenie w prawo może być połączona z odejściem w tą samą stronę oraz blokami – lewym barkiem i prawą dłonią, odejście w tył może być połączone z blokowaniem prawą dłonią itd. Wszechstronne opanowanie technik obrony pozwala na kontrolowanie walki, zapewnia bokserowi większą pewność i w połączeniu z odpowiednimi akcjami ofensywnymi w prostej linii prowadzi do zwycięstwa.

rys 25

Ten wpis nie ma jeszcze żadnych ocen. A jak Ty go oceniasz? :)