Obrona w boksie

Obrona w boksie

Wprowadzenie miękkich rękawic miało duży wpływ na sposoby obrony w boksie, gdyż wniosło ono do techniki bokserskiej wiele niemożliwych wcześniej akcji, które dzisiaj stanowią podstawy działań defensywnych.

Walka na gołe pięści oraz w rękawicach bez wyściółki wykluczała możliwość stosowania najbardziej popularnych obecnie obron, takich jak blokowanie ciosów ręką, osłona ramieniem oraz barkiem, a skupiała się bardziej na unikach, odchyleniach i odejściach. Wprowadzenie do boksu miękkich rękawic oraz ograniczenie pola walki w postaci lin miało wpływ na sposoby oraz technikę obrony przed atakami przeciwnika.

Miękkie wyłożenie rękawic zmieniło naturę ciosów, przestały one kaleczyć ciało i stały się bardziej łagodne, wciąż jednak silne ciosy skierowane w odpowiednie miejsca na ciele mają szansę znokautować przeciwnika. Najwrażliwszymi z nich są: podbródek(1), boczna część szyi(tętnica szyjna – 2), okolica splotu słonecznego(serce – 3), przepona(4), oraz wątroba(5)

rys 19

Silny cios skierowany w podbródek lub szczękę powoduje wstrząs otolitów – kamyków błędnikowych znajdujących się w aparacie ucha. Odpowiadają one za zmysł równowagi i określanie pozycji, więc wstrząśnięcie nimi powoduje popadnięcie boksera w stan bezwładności oraz utratę równowagi.

Cios zadany w tętnicę szyjną podrażnia ją, co doprowadza do osłabienia akcji serca, a w efekcie spowolnienia całego organizmy. Zmniejsza się szybkość krążenia krwi, obniża się jej ciśnienie, oddech staje się wolniejszy.

Uderzenie w splot słoneczny powoduje chwilowe zahamowanie akcji serca, co paraliżuje boksera i pozbawia go chwilowo kontroli nad własnym ciałem.

Trafienie w przeponę w momencie gdy mięśnie brzucha nie są napięte powoduje trudności w oddychaniu, a brak powietrza i zawartego w nim tlenu potrzebnego do pracy mięśniom pozbawia boksera sił.

Uderzenie w wątrobę powoduje silny ból, i pozbawia przeciwnika zdolności do walki.

Jednym z najważniejszych zadań boksera jest ochrona właśnie tych najwrażliwszych miejsc ciała. Można to osiągnąć przez odejścia w bok lub do tyłu, odchylenia tułowia, oraz blokowanie ciosów rękami. Technika bokserska dzieli obrony na pięć różnych typów: odejście(ruchy nóg), unik(ruch tułowia), odchylenie(ruch tułowia), odbicie(ruch rękami) oraz blok(ruch rękami). Struktura każdej z nich jest inna, inne jest też wykonanie. Na cios przeciwnika można zareagować poprzez nadstawienie dłoni wewnętrzną lub zewnętrzną stroną, skrycie się za barkiem, zasłonięcie ramieniem, zbicie go w prawą lub lewą stronę, odchylenie w dowolnym kierunku(poza tym z którego nadchodzi cios), unik, lub odejście(do tyłu, w lewo lub w prawo).

Tabelka3

To, jak należy się bronić jest uzależnione od rodzaju ciosu, ręki która go zadaje, oraz celu w który jest skierowany. Dlatego też np. obronę unikiem wykorzystuje się tylko przed ciosami w głowę. Dużą rolę w wyborze sposobu obrony grają warunki fizyczne oraz psychika boksera, a także jego założenia taktyczne. Bokser preferujący walkę w półdystansie będzie unikał obrony przez odejście, a walczący na dystans częściej zdecyduje się właśnie na nią. Zasady boksu oraz etyka sportowa nie pozwalają na nieczyste posunięcia i stosowanie niedozwolonych środków obrony takich jak przytrzymywanie rąk przeciwnika, ciosy poniżej pasa lub w tył głowy, używanie nóg, głowy, łokci i innych części ciała. Obrona skupia się jedynie na ochronie przed ciosami wykonywanymi pięścią partii ciała dozwolonych do uderzania w boksie, więc szkolenie bokserskie dotyczy tylko takich zagadnień związanych z działaniami defensywnymi. Po zapoznaniu z podstawowymi ciosami bokserskimi bokser powinien poznać wszystkie rozsądne sposoby obrony przed nimi, zebranymi w usystematyzowany sposób. Szkolenie nie może polegać na nauce przypadkowych rodzajów obrony, powinno zawierać pełen ich zakres, gdyż pozwala to potem na szerokie zastosowanie ich w walce, oraz wzbogaca zasoby planów taktycznych. Bokser powinien znać wszystkie dostępne środki obrony dozwolone podczas walki bokserskiej i umieć je zastosować szybko i skutecznie. Poniższa tablica ukazuje możliwości stosowania różnego rodzaju obron, w zależności od zadawanego ciosu.

Tabelka4

Niezależnie od rodzaju obrony, każda z nich pomyślana jest tak, aby jej końcowa faza stanowiła odpowiednią pozycję wyjściową do kontrciosu oraz rozpoczęcia kontrataku. Struktura ta pozwala bokserowi bez większego trudu przejść od obrony do działań ofensywnych. Każdy kontrcios(połączony z obroną) może być początkiem kontrataku, i dla każdego z nich odpowiadają najbardziej skuteczne kombinacje ciosów. Dlatego też powinny być one usystematyzowane i wyuczone tak, aby bokser mógł skorzystać z nich w każdej chwili, odpowiednio do sytuacji.

Ten wpis nie ma jeszcze żadnych ocen. A jak Ty go oceniasz? :)